‘Six studies were identified as eligible with the inclusion and exclusion criteria. All studies evaluated the pain as an outcome measure. The evidence conflicted between the studies. Two studies showed that stabilizing exercises decrease pain and improve the quality of life for pregnant women when they are carried out on a regular basis. There is some limited evidence that stabilizing exercises decrease pain for postpartum women too. In summary, there is limited evidence for the clinician to conclude on the effectiveness of stabilizing exercises in treating pelvic girdle pain during pregnancy and the postpartum periods.’
Stabiliserende oefeningen verminderen mogelijk bekkenpijn tijdens en na de zwangerschap
Zes studies voldeden aan de inclusie en exclusiecriteria van deze review. Alle studies gebruikten pijn als uitkomstmaat. Er was tegenstrijdig bewijs tussen de studies. Twee studies toonden aan dat regelmatig uitgevoerde stabiliserende oefeningen de pijn verminderen en de kwaliteit van leven verbeteren. Ook is er enig bewijs dat stabiliserende oefeningen postpartum pijn verminderen. Samenvattend is er beperkt bewijs voor de clinicus dat stabiliserende oefeningen effectief zijn in het behandelen van bekkenpijn tijdens de zwangerschap en in de periode na de bevalling.
Bekkenpijn beïnvloedt de staplengte bij zwangeren
Loopsnelheid beïnvloedde de middelpuntverplaatsing en snelheid parameters, en loopsnelheid maakt het effect van zwangerschap op de verschillende parameters mogelijk. Bekkenpijn had alleen invloed op de staplengte. Het looppatroon van zwangere vrouwen met bekkenpijn was gelijk aan dat van gezonde zwangeren maar verschilde van het looppatroon van niet-zwangere vrouwen.
abstract Kerbourc’h et al, 2017
‘Gait speed influenced COP displacement and velocity parameters, and gait velocity potentiated the effect of pregnancy on the different parameters. Pelvic girdle pain had an influence on COP anteroposterior length only. With COP parameters being only slightly modified by PGP, the gait of pregnant women with PGP was similar to that of healthy pregnant women but differed from that of nonpregnant women.’
Uitgebreide bekkenpijn en duur van de pijnklachten sterkste predictoren voor chronische pijnklachten
Uitgebreide, aanhoudende bekkenpijn en langdurige klachten zijn de sterkste voorspellers van chronische klachten. Omdat uitgebreide pijn geassocieerd is met peripartum bekkenpijn kan bekkenpijn bijdragen aan langdurig ziekteverlof of AOW. Een screeningtool moet ontwikkeld worden om vrouwen die risico lopen op zwangerschapsgerelateerde bekkenpijn te kunnen opsporen, zodat vroege interventie mogelijk is.
full text Bergström et al, 2017
‘This study is unique as it is one of few long-term follow-up studies following women with PPGP of more than 11 years. The results show that spontaneous recovery with no recurrences is an unlikely scenario for a subgroup of women with PPGP. Persistency and/or duration of pain symptoms as well as widespread pain appear to be the strongest predictors of poor long-term outcome. Moreover, widespread pain is commonly associated with PPGP and may thus contribute to long-term sick leave and disability pension. A screening tool needs to be developed for the identification of women at risk of developing PPGP to enable early intervention.’
Vroege diagnostiek nodig van lage rug/bekkenpijn tijdens zwangerschap en na bevalling om chronische klachten te voorkomen
Diagnostiek van lage rug/bekkenpijn moet vroeg in de zwangerschap en snel na de bevalling gedaan worden om vrouwen te herkennen die risico lopen op chronische pijnklachten. Tien procent van de vrouwen, die in de zwangerschap bekkenpijnklachten hadden, bleek tot 11 jaar later nog ernstige gevolgen te ondervinden. Een aantal positieve provocatietesten en eerder ervaren lage rugklachten kan deze vrouwen identificeren.
‘This unique long-term follow up of PGP highlights the importance of assessment of pain in the lumbopelvic area early in pregnancy and postpartum in order to identify women with risk of long term pain. One of 10 women with PGP in pregnancy has severe consequences up to 11 years later. They could be identified by number of positive pain provocation tests and experience of previous LBP. Access to evidence based treatments are important for individual and socioeconomic reasons.’
Bekkenpijn en lage rugpijn vroeg in de zwangerschap aanpakken
Bekkenpijn en Lage Rugpijn moeten vroeg in de zwangerschap worden aangepakt om zowel individuele pijnklachten als het risico op chronische pijnklachten te verlagen.
full text Bergström et al, 2016
‘Most women did not report any sick leave or sought any healthcare due to PLBP/PGP the past 6 months at Q3. However, women with ‘continuous’ PLBP/PGP 14 months postpartum did report a higher prevalence and degree of sick leave and sought healthcare to a higher extent compared to women with ‘recurrent’ PLBP/PGP at Q3. Women with more pronounced symptoms might constitute a specific subgroup of patients with a less favourable long-term outcome, thus PLBP/PGP needs to be addressed early in pregnancy to reduce both individual suffering and the risk of transition into chronicity.’
Bekkenpijn postpartum kan niet worden afgeleid uit zelfgerapporteerde bekkenpijn, pijnlocaties of testresultaten in zwangerschapsweek 30
Prevalentie van bekkenpijn bleef ongewijzigd tussen 12 weken en 1 jaar postpartum (31-30%). De scores voor fysiek functioneren en lichamelijke pijn verbeterden merkbaar tussen de meetpunten in de 30e week van de zwangerschap en in de 12e week na de bevalling. Vrouwen met de meeste bekkenpijn in zwangerschapsweek 30 toonden de grootste verbetering. Er was duidelijke verbetering in scores voor fysiek functioneren en lichamelijke pijn tot 12 weken na de bevalling, daarna nog marginale verbetering. Ondanks de nog hoge prevalentie van bekkenpijn een jaar na de bevalling, bleken de meeste vrouwen wel hersteld op basis van de scores voor fysiek functioneren en lichamelijke pijn. Ongunstig verloop van bekkenpijn na de bevalling bleek niet afgeleid te kunnen worden uit door vrouwen gerapporteerde bekkenpijn, pijnlocaties in het bekken, noch uit de testresultaten in de 30e zwangerschapsweek.
‘PGP prevalence remained unchanged from 12 weeks to one year postpartum (31-30%). Physical functioning (PF) and bodily pain(BP) scores improved markedly from Gravity Week 30 to 12 weeks postpartum, and marginally thereafter. The most afflicted women at GW30 experienced largest improvement.’ ‘PF and BP scores improved markedly from GW30 to 12 weeks postpartum, and marginally thereafter. Despite high PGP prevalence one year postpartum, most women recovered in terms of PF and BP scores. Unfavourable clinical course postpartum did not appear to depend on self-reported PGP, pain locations in the pelvis, or response to clinical tests at GW30.’
Pijnlocalisatie i.c.m. P4 en ASLR testen
Pijnlocalisatie in combinatie met uitslagen van de P4 en ASLR testen zijn relevant om aanwezigheid van bekkenpijn bij zwangere vrouwen te kunnen evalueren.
‘The objective of this cross-sectional study was to explore the associations between pain locations, responses to the posterior pelvic pain provocation (P4) test, responses to the active straight leg raise (ASLR) test and disability in late pregnancy. 283 women in gestation week 30 (mean age 31.3 years; 59% nullipara) completed a questionnaire (including pain drawing and Disability Rating Index, DRI). Women with PGP were more afflicted than the women with LBP and those without PGP. Highest DRI score was reported by women having combined symphysis pain and bilateral posterior pain. The multivariate analyses showed that results from P4 and ASLR contributed independently to DRI. Taken together, pain location combined with responses to P4 and ASLR tests are relevant when evaluating affliction in pregnant women with possible PGP.’